செல்லமே - 10

“சுர்ர்ரேஷ்ஷ்ஷ்!” வாய் தன்னிச்சையாக முணுமுணுக்க அவள் உறங்கியே போனாள். சிறிது நேரம் கழித்துக் கண்விழித்தவள், சில்லென்ற தன் உடலின் மீது உறங்கிக்கொண்டிருந்த சுரேஷை மெதுவாகக் கட்டிலில் புரண்டு படுக்க வைத்து விட்டு எழுந்தாள். அவளது தொடைகளில் பிசுபிசுப்பு ஏற்பட்டிருந்தது. குனிந்து தனது நிர்வாணத்தையும், கட்டிலில் மகன் இருந்த கோலத்தையும், சற்று முன்பு வரை அவளும் அவனும் செய்து முடித்திருந்த தகாத செயலையும் ஒரு கணம் எண்ணிப்பார்த்தவளுக்கு அழுகை பொத்துக்கொண்டு வந்தது. “கடவுளே, இது ஏன் நடந்தது? நான் என்ன காரியம் பண்ணிட்டேன்?” என்று தரையில் விழுந்து குலுங்கிக் குலுங்கி அழ ஆரம்பித்தாள். விடிகிற வரையில் பாதி அழுதும் பாதி புரண்டும் கழித்தாள் காவேரி. முடிந்தது! இனிமேல் தாய்-மகன் என்ற புனிதமான உறவு கூட தனக்கில்லை என்பதையெண்ணி மருகினாள். தனது காம இச்சையைத் தூண்டிவிட்ட சினேகிதி லலிதாவை மனதுக்குள் சபித்தாள். இனி சுரேஷ் முகத்தில் எப்படி விழிப்பது என்று குழம்பினாள். அவனுக்குத் தனது உடலை அவசரப்பட்டு அளித்து விட்டதனால், இனி அவன் தினசரி அவளை அனுபவிக்க ஆசைப்படுவானோ என்று அஞ்சினாள். மகனை வசியப்படுத்தப்போய், தா...